در دوران هخامنشیان، افزون‌بر “دریک” که سکه رسمی کشور بوده و در ضرابخانه‌های سلطنتی ضرب می‌شد، ممالک تابع و شهرهای یونانی و آسیای صغیر -که در تصرف ایران بودند- و فرمانروایانی (ساتراپ) که شاهنشاه برای ایالات تعین می‌کرد حتی سرداران و فرماندهان ارتش اجازه داشتند هر یک جداگانه از هر فلزی که مایل بودند و با منافع اقتصادی آنها تطبیق می‌کرد سکه بزنند.
در مواقع عادی ضرابخانه‌های سلطنتی به تناسب احتیاج سکه می‌‌زدند ولی در موقع بروز جنگ شاهنشاه با تعیین یکی از امرا یا ساتراپی که مورد اعتمادش بود بسمت نیابت خود او را مامور کلیه امور جنگی و تشکیل ارتش و تدارک سازبرگ و اسلحه می‌کرد و سهم قابل ملاحظه‌ای از خزانه سلطنتی را به او واگذار می‌نمود که بنابر تشخیص و ضرورت در هر محل و هر مقدار که مقتضی بداند و موقعیت جنگی ایجاد کند سکه بزند.
مازه یکی از این ساتراپ هایی بود که در شهر تحت سلطه خود به ضرب سکه می‌پرداخت. او که در سال ۳۶۲ قبل از میلاد به فرمانروایی کیلیکیه منصوب شده بود، ضرابخانه های متعددی ایجاد کرده و در طول فرمانروایی طولانی خود در این سرزمین -که محل ستاد قوای ایران بود- برای پرداخت به سپاهیان و مزدوران و خرج کشتی‌ها از این سکه‌ها استفاده می‌کرد.
در دوران شاهنشاهی داریوش‌سوم، مازه فرماندار بابل گردید و در آن‌جا نیز به ضرب سکه مشغول شد.
سکه‌های دوران او، بسیار زیبا و جالب توجه هستند و در آنها تصاویری از کشتی‌ها و خدایان کهن میان‌رودان همچون “بل” نقش بسته‌اند. اما مهمترین این سکه‌ها، سکه‌ای‌است که پشت آن از نماد شیر و خورشید استفاده شده است. این سکه اثبات می‌کند که نماد کهن شیر و خورشید تاریخی بسیار دراز و کهن در این سرزمین دارد.
سكه هاي مازه به ترتيب در كيليكيه و سوريه و بابل ضرب شده اند. هر دوره داراي سكه هاي متنوع بوده كه از لحاظ نقش و هنر بسيار جالب است و معرف سنت و آداب محلي مي باشد.
سكه‌هاي مازه را به سه نوع مي توان تقسيم نمود:
نوع اول سكه‌هايي است كه در كيليكيه ضرب شده است و مربوط به سالهاي 361 تا 333 قبل از ميلاد مي باشد.
در اين دوره روي سكه‌هاي معمولاً نقش بعل خداي بزرگ فينيقيه مشاهده ميشود كه بر تخت نشسته و خوشه گندم و انگور بيكدست و عصاي قدرت را در دست ديگر گرفته است. روي بعضي از اين سكه‌ها بعل علاوه بر خوشه انگور گندم و عقابي نيز در دست دارد.
بر پشت سكه نام مازه به خط آرامي و شيري كه درحال دريدن آهو ميباشد نقر شده است (شكل1). و نيز برج و باروي شهر كه بالاي آن شيري مشغول دريدن گاوميشي است نقش گرديده است(شكل2).
شکل1
شکل2
نوع دوم سکه هایی است که در صیدا353-333 قبل از میلاد ضرب شده است. نقش این سکه ها بسیار زیباست و در یک طرف نقش کشتی جنگی بر روی امواج اب منقور است.اما این نوع سکه تنها مربوط به مازه نمی باشد بلکه شاهان صیدا نیز نظیر ان را ضرب زده اند.
نوع سوم سكه‌هايي است كه در بابل از 331ـ328 قبل از ميلاد ضرب شده است كه در يكطرف آن خداي بعل (Baal) بر روي تخت نشسته و عصاي قدرت را به دست گرفته و درطرف ديگر شيري در حال راه رفتن است و نام مازه به خط آرامي نقر گرديده است (شكل3).سكه‌هاي مازه معمولاً استر پارسي دو استر ، يا سكه‌هاي كوچك ابول (Obole) ميباشد.
شکل3
